لبش غنچه ز گلهای بهاریست
دلش جاری ز اقیانوس آبیست
تنش چون خاک افسونگر فریب است
هوایش بوی نستاران و بید است
صدایش میکند آرام دل را
اگر از دلربا حرفی بریزد
من و یاد و دل و دلواپسی هاش
منم دلتنگشم تو بی کسی هاش
تمام حوریان و جنیان هم
شدن مست و خمار اون دو چشماش
-----------
شاعر : علی کیان